Persoonlijke herinnering aan gebouw de Bazel?
Het Gemeentearchief Amsterdam is op zoek naar herinneringen aan gebouw de Bazel. Herinneringen die de geschiedenis van het gebouw een persoonlijke tint kunnen geven en die het Archief graag in zijn collectie opneemt.Ieder gebouw heeft zn eigen geschiedenis. Een bouwkundige geschiedenis, maar ook een sociale geschiedenis die vorm en betekenis krijgt door de mensen die er gebruik van maken. Veel mensen hebben hebben als klant of relatie een bezoek gebracht aan het voormalig hoofdkantoor van de ABN-AMRO, en daarvoor van de Nederlandse Handelmaatschappij. Veel mensen hebben er ook gewerkt, zoals C.J. Lammers. Lees hieronder zijn verhaal.
Gemeentearchief Amsterdam
t.a.v. Herinneringen Bazel
Postbus 51140
1007 EC Amsterdam
of mail naar:
bazelherinneringen@gaaweb.nl
De polonaise en de prikklok
Wat was er tussen de president-directeur en juffrouw Ankie? En tot welke zonden leidde de prikklok? C.J. Lammers, emeritus hoogleraar Sociologie aan de Universiteit van Leiden, vertelt.Begin jaren vijftig had ik als student een typebaantje bij de Handelmaatschappij. In het gebouw heerste een deftige bourgeois sfeer, iedereen hield de deur open voor elkaar. De bankdirecteuren waren degelijke, godvrezende Nederlanders, die het geld niet over de balk smeten en goed voor hun personeel zorgden. Ik herinner me een personeelsfeest waarop hun beleefde, paternalistische houding jegens het personeel goed tot uitdrukking kwam. President-directeur A.A. van Sandick vroeg ter opening van het bal Ankie, eveneens een typekracht uit de lagere regionen, ten dans om met hem de polonaise te leiden.
Iets vreselijks was de prikklok, die precies registreerde hoe laat je op je werk verscheen. Eén keer een beetje laat werd door de vingers gezien, maar de tweede keer leverde minimaal een berisping op. Ik kreeg in de gaten dat je, als je tóch te laat was, beter een vol uur kon wegblijven, want dan waren de klokkaarten ter controle weg en moest je je bij de afdelingschef melden. Die vroeg dan nauwelijks naar de reden van het te laat komen, want het kwam niet in het hoofd van zon rechtschapen superieur op dat een van zijn medewerkers hem zou bedonderen. Ik heb een paar keer met kloppend hart in een café op de Munt zitten wachten tot het uur om was. Maar ik heb er mijn hele leven spijt van gehad en ben blij dat ik deze zonde nu kan opbiechten...